غنی‌سازی نقشه‌های شهری مورد استفاده در سیستم‌های راهبری رقومی با استفاده از مؤلفه‌های ادراک مکانی

انسان موجودی وابسته به مکان است که نیاز دارد بداند کجا واقع شده و چگونه می‌تواند به مقصد خود برسد. ابزارها‌یی که وی برای این امر در اختیار دارد به طیف‌های متفاوتی تقسیم می‌شود. از آن جمله، می‌توان به ادراک مکانی انسانی و همچنین استفاده از تسهیلات راهبری چون نقشه و سیستم‌های دستیار راهبری اشاره نمود. نقشه‌های مورد استفاده در زندگی روزمره اعم از رقومی و کارتوگرافی، مجموعهای از اطلاعات متریک و اندکی از ویژگی‌های توپولوژیک محیط را در اختیار کاربر قرار داده، وی بر اساس این اطلاعات و تجربه‌ی قبلی در نقشهخوانی، به توجیه خود و راهبری در محیط میپردازد و یا با استفاده از سیستم‌های راهبری بدون هیچ‌گونه فعالیت ذهنی مکانی به مقصد راهنمایی می‌شود. این مقاله به بررسی روش‌های مختلف راهبری در محیط شهری پرداخته و رویکردی برای بهره‌گیری از مؤلفههای ادراک مکانی انسانی در فرایند راهبری را پیشنهاد می‌نماید. از آنجا که انسان برای راهبری، از مجموعهای از مؤلفههای ادراکی برای تعامل با محیط پیرامون خویش استفاده میکند، ارائه این مؤلفه‌ها در نقشه‌های شهری، می‌تواند موجب تسهیل توجیه و راهبری گردد و به فرایند شکل‌گیری نقشه‌ی ذهنی کمک نماید.